Lieve beste majesteit, oud-koningin Beatrix,
Gisteren was dan eindelijk het persmoment. De fotosessie. Het eerste persmoment was tijdens wintersport in Oostenrijk, en het tweede was gistermiddag. Gelukkig kon koningin Maxima erbij zijn, gelukkig kon Amalia erbij zijn, want even was het spannend of zij er bij konden zijn. De grote dag was aangebroken, de dag van de fotosessie voor de pers-fotografen . De dag van mooi kijken, de dag van glimlachen, eventueel de buik inhouden.
Ik keek vandaag in onze krant en verwachte een prachtige foto. Ik zie een grote foto in de krant….wat zie ik allemaal?…Amalia loopt op krukken voorzichtig het trapje naar de tuin af, koning Willem Alexander er naast, en probeert met een voorzichtige blik zijn dochter de coachen om verantwoord het trapje af te stappen. Hun zwarte hond staat voor onze koning. Als onze koning maar niet over de hond struikelt terwijl hij opzij naar zijn dochter kijkt. Achter Amalia komen Alexia, Ariane en Maxima. Allen nog niet bezig om naar het vogeltje van de fotografen te kijken. Die foto’s van het echte persmoment zijn later geknipt zag ik op tv. Heel mooi.
Majesteit, ik loop al een paar dagen door de tuin achter een vlinder aan. Niet met een visnet aan een lange steel, nee. Met mijn fotocamera. Achter het Koevinkje want ik wil dit vlindertje graag op de foto omdat ik het vlindertje dit jaar nog niet heb gefotografeerd. Als ik het donkere vlindertje zie fladderen ren ik met de fotocamera naar buiten, maar helaas, steeds vliegt het vlindertje over de hoge heg of struiken weg. Maar vanmorgen…stond ik in de tuin mijn flox te bewonderen…en toen kwam het Koevinkje en land recht voor mijn neus op de mooie roze floxen. Ik had mijn camera niet bij me. Ik zeg “stop, wacht hier” en snel ren ik naar binnen om de camera te halen. Ik ren met camera weer naar buiten, op weg naar de roze floxen zet ik de camera alvast aan, haal het dopje van de lens. Het Koevinkje zit er nog steeds, maar als ik dan wil knippen vliegt het weer weg. Geen persmoment, maar ik vond het wel mooi het fladdertje van kort bij gezien te hebben.
Ik ga mijn nachtpon aantrekken en tanden poetsen, Welterusten.
©missie M.