Lieve beste majesteit, oud-koningin Beatrix,
Ik las afgelopen weekend dat Jean-Claude Arnault, een lid van de Zweedse Academie, zijn hand op het achterwerk van Uw petekind de Zweedse kroonprinses Victoria had gelegd tijdens een bijeenkomst van de Academie in Stockholm. Ik had graag de reactie willen zien van de altijd zo correcte en sympatieke Victoria. Ik in haar plaats zou meteen een mep hebben uitgedeeld.
Of daar straf op staat is me niet bekend. Een paar maanden geleden hebben achttien vrouwen klachten ingediend tegen deze man voor psychisch en fysiek misbruik. Hij ontkent alle aantijgingen.
Verder las ik vandaag een stelling van Sander Dekker, minister van Rechtsbescherming in het Algemeen Dagblad. Hij zei:
“Veel mensen snappen niet dat iemand na twee derde van zijn straf weer buitenstaat. Dat gevoel van onrechtvaardigheid baart mij zorgen.”
Wat mij zorgen baart is dat een minister van Rechtsbescherming zorgen heeft bij ‘een gevoel van onrechtvaardigheid.’ Waarom deelt de rechter een straf uit van 9 jaar als iemand na 6 jaar weer naar huis kan?
Ik herken het gevoel van onrechtvaardigheid als ik lees dat de hulp van Dutroux vervroegd aan zijn vrijheid kan wennen. Als ik lees dat Dutroux klaagt over zijn verblijf in het gevang, hij wil een kapper, een tandarts en een fiets of hometrainer. Dutroux, de man die zes meisjes in een kleine kooi in zijn kelder opsloot, met een ketting om hun hals, hen verkrachte, geestelijk mishandelde en één blik koude bonen gaf voor meerdere dagen.
Sander Dekker snapt niet dat mensen zorgen hebben als iemand veeeeel te vroeg weer buiten staat.
Ach majesteit, dan is er ook nog dat ‘zooitje’ dat vrijdag de stilte bij de Dodenherdenking wil verstoren omdat het niet ‘hun’ dodenherdenking is. Ze noemen zich activisten. De grauwe eeuwers. Het zijn die lieden die Sinterklaas wilden vermoorden voor de ogen van de kinderen.
Kan U geen woordje doen bij Uw zoon? De vraag of er vrijdag nog ergens een cel leeg staat waar ze met z’n allen hun eigen stilte kunnen doorbreken?
Welterusten, Doei.