Beste minister Timmermans,
Ik zag U tijdens de eerste persconferentie naast premier Rutte staan en dacht “wat een zware taak”. Eerlijk gezegd was ik boos omdat u zo klunzig overkwam. Het ongeluk is gebeurd op donderdagmiddag, de persconferentie was op vrijdag waarbij minister Rutte zegt “Frans Timmermans gaat er morgen naar toe samen met de forenzen”. Ik dacht “morgen? Waarom niet gisteren?” En op zondagmorgen hoorde ik dat u alweer terug was….terwijl de slachtoffers er nog lagen, de separatisten ze niet mochten verplaatsen, (daarom vlaggetjes plaatsten) terwijl het er zo warm was.
Ik zag u een dag of twee later uw toespraak houden tijdens de veiligheidsraad in New York. Wat was u goed. Ik heb met open mond naar u geluisterd en mijn zakdoek binnen handbereik. Het was warm weer, maar ik kreeg kippenvel. U nam het op voor de slachtoffers, hun nabestaanden en voor ons land. U sprak vanuit uw hart. Vloeiend Engels Misschien nog wel beter dan menige Engelsman in die Veiligheidsraad. De hele wereld was geraakt door uw woorden.
U leek in ene klap op die rots in de branding. U en premier Rutte.
De waardige respectvolle manier waarop de slachtoffers terug naar ons Nederland zijn/worden gebracht. De aanwezigheid van ons koningspaar toen de eerste slachtoffers in Nederland aankwamen. En de vele mensen die langs de route stonden/staan als eerbetoon. Prachtig! Hopelijk dat de nabestaanden er kracht uit halen.
Waar een klein landje groot in kan zijn. Saamhorigheid.
Een vette pluim. Ik ben trots op u
Hoogachtend, missie M.
©missie M.