Lieve beste Majesteit, prinses Beatrix,
Jammer dat ik gisteren niet in Maastricht was toen de koning en koningin er te gast waren. Ik zal het filmpje bekijken zodat ik toch kan zien hoe leuk het koningspaar het in Maastricht vond. Waarom ik er niet was?
Ik fietste door het bos, in de verte onweerde het, de lucht was donker geworden. Toen ik een paddenstoel naast het pad zag stopte ik om deze te fotograferen. Ik schat twee minuten later was de lucht wel heel donker geworden. Ik keek naar de lucht, door de groene kruinen van de bomen. Wat hoorde ik? Een raar geluid dat steeds korter bij kwam.
Als U in het kasteel bent kan U de lakei door de gang aan horen komen, omdat het geluid luider word als hij korter bij komt. Als de lakei onverwacht bezoek door de voordeur binnen heeft gelaten en U dan even geen zin in bezoek heeft omdat U met de pyjamabroek of het huispak op de bank zit, dan hoort U aan het geluid van de naderende voetstappen hoeveel tijd U nog heeft om achter de sofa te springen.
De naderende voetstappen door de kasteelgang die luider worden als ze korter bij komen Zo ongeveer klonk naderende regen over het bos, alleen breder. Geen stap stap stap, ook geen tik tak tik tak maar, …..,,,rauucccccccchhhhhHHHHHH. En dat drie of vier keer harder. Misschien wel acht keer harder. Bij mij ontbrak de sofa waar ik achter kon springen. Ik draaide zonder lang na te denken mijn fiets om, en fietste heel hard terug, met de regen achter me aan.
Toen ik thuis kwam vroeg mijn man of ik voor de ‘ice bucket’ was gegaan.
U begrijpt hopelijk dat ik voor de pyjamabroek en de sofa koos.
Ik wens U een fijne nachtrust, doei.
©missie M.