Lieve beste prinses Beatrix, majesteit,
Ik wil even iets zeggen over het hoog bezoek afgelopen weekend in Maastricht. Niet alleen ons mooie koningspaar was er, maar ook het koningspaar van België koning Filip met zijn Mathilde, en de groothertog Henri en zijn Maria Teresa van Luxemburg, én de Duitse bondspresident Joachim Gauck die een kus kreeg van onze koningin en een omhelzing van onze koning.
Er zijn heel wat voorbereidingen en spelregeltjes zodat het hoge bezoek het naar de zin heeft en alles loopt zoals het moet lopen. De grote instrumenten van de harmonie werden gecontroleerd of er geen bom in verstopt zat. Ook mocht er op het Preuvenemint geen hapjes aangeboden worden. Niet uit veiligheidsoverweging maar de hoge gasten pakken het zelf, want stel dat onze koning een hapje voorgehouden word wat hij niet lust. Met drankjes is het een ander protocol. Ik was niet in Maastricht maar ik weet dat onze koning een glaasje witte wijn van de Apostelhoeve dronk en onze koningin koos een bubbel Riesling brut. Ik weet zeker dat ze de koning geen vies hapje zouden reserveren maar over smaak valt niet te twisten. In een afgelegen Afrika zou de koning misschien wel een gegrilde sprinkhaan eten om het opperhoofd niet te beledigen, in een rijk Arabisch land zou de koningin nog wel blootvoets en met sluier lopen om de sjeik niet te beledigen, maar in Maastricht moet je niet met zulke fratsen aankomen om een lekker hapje aan te bieden. Maar ach toch allemaal leuk en aardig. Maastricht had een geweldig mooie dag.
Dat onze koning zich niet bemoeid met de politiek vind ik wel moeilijk, hij is toch de koning. Een koning laat een ridder eerst vechten tegen een draak als de ridder om de hand van zijn dochter komt vragen. Als de ridder de draak kan verslaan mag hij met de prinses trouwen. Als het geen knappe ridder is zal de koning een grote draak kiezen die niet gauw te verslaan is. De koningen in sprookjesboeken zijn altijd de baas.
Maar dat dan een Duitse bondspresident op ons 200-jarig-koninkrijk-feest de hoofdspreker is op een…ik citeer: “een symposium dat gewijd was aan de internationale politieke en economische oriëntatie van het koninkrijk“. Dat hij onder de indruk was van “de bedachtzaamheid waarmee de Nederlandse samenleving is omgegaan met haat verdriet en woede” vind ik dan wel weer mooi gezegd. Maar vervolgens houd hij een pleidooi …zeg maar sluikreclame over: “nut en noodzaak van de Europese Unie” en zegt dan vervolgens “want één ding is zeker: de nationale staat waarin men zich kan terug trekken en waarvan sommigen dromen bestaat niet meer”.
Ik ben maar een leek. Maar begrijp ik het goed? Wat bedoeld hij nou te zeggen? Zegt hij “hiephoi voor de Europese unie”, en meteen er achter aan “jammer, je dromen zijn bedrog want die nationale staat die je graag wou is daardoor foetsie. Dus “niet meer hiephoi”.
De Bondspresident meende het “erasmiaanse” te voelen in Maastricht. Waarom Erasmus? Omdat hij Europeaan was voor dat Europa er was zei hij. Ik las op internet dat Erasmus krasse uitspraken deed over Joden. Hij zag de Joodse godsdienst als de verderfelijkste plaag en bitterste vijand van de leer van Jezus Christus…..Daar was hij in deze tijd niet zomaar mee weggekomen….nee dan waren er vast 5000 aangiften tegen hem gedaan.
Ik ben vaak in Maastricht maar….nee ik voel geen “erasmiaans” in Maastricht, Ik voel puur Maastricht zelf, redelijk chauvinistisch, het Maestreechs accent waardoor woorden langgerekt worden, en zijn Romeinse brug. De drukte op de wegen, altijd file in spitsuur, de mergelgroeve, de Pietersberg en de Lieve-vrouwe-kerk, André Rieu, de rondvaartboot….Ik vind dat de Duitse Bondspresident nog maar een keer overnieuw moet “voelen” aan Maastricht. Waarom speech onze koning niet een leuk onpartijdig woordje over Maastricht?
Meneer Timmermans leerde de hoogheden een woordje Maastrichts. Hij zei dat ze tegen een stropdas krevat zeggen, Bij mijn weten zeggen de Maastrichtenaren “sljieps” tegen een stropdas. Krevat is een Landgraafs/Kerkraads dialect-woord voor stropdas. Maar meneer Timmermans is de talenexpert van ons twee, dus ik zal er wel naast zitten. Iemand die zo goed Engels en Russisch spreken kan zal het Maastricht’s dialect-woord voor stropdas ook wel kennen.
Ik wens U een fijne nachtrust, doei.
©missie M.