Lieve beste majesteit, prinses Beatrix,
Ik…snik..ben wat emotioneel geworden na het zien van een filmpje….huilie huilie…Wat een triest verhaal. Triest ook omdat juist de “vredelievende” actievoerders in het echt erger deden dan de dader waar tegen ze streden.
Toen U tot koningin werd gekroond waren er zware rellen in Amsterdam. Ik dacht vroeger dat die actievoerders ergens wel een voor-mij-ondoorzichtig-punt zouden hebben, een punt om ’tegen’ te zijn. Een punt dat ik niet zag. Maar op een dag…jaren na die kroning, zag ik een interview met die actievoerders op tv. Het was voor hen gewoon pret geweest. Het was feest om straatstenen door de ruiten van een politiebusje te mikken. U bent een mooie koningin geworden en de mensen hielden van U-als-koningin.
Maar de actie die ik nu benoem had geen goede afloop. Een hotel werd in brand gestoken en een vrouw verloor haar been nadat ze uit angst voor het vuur uit het raam was gesprongen en in een grote glasscherf viel. De ambulance werd tegen gehouden…of kon niet door… omdat 150 of 200 actievoerders-met-haat-in-de-ogen de weg blokkeerden. De vrouw lag 45 minuten met een slagaderlijke bloeding op de grond. Snik….snik….
Het was de echtgenote van Janmaat. Hans Janmaat, de man die een sterke eigen mening kenbaar maakte. Janmaat, dat was foute boel , hij deugde niet, terwijl ik nooit geluisterd heb naar wat hij zei. Hij sprak over de angst dat straks iedere vrouw gesluierd door het land liep. In het filmpje zaten fragmenten van wat hij zei of riep. Voor het eerst heb ik geluisterd. Vergeleken met wat Pim Fortuin riep of Wilders zegt stelde het niet veel voor achteraf gezien. Ik zag in het filmpje hoe Janmaat in de Kamer sprak maar niemand luisterde want ze liepen weg als hij aan het woord kwam. Zijn studievriend wou niet met hem gezien worden want dat was niet goed voor zijn “positie”. De journalist die hem toendertijd interviewde had nu grote spijt en schaamt zich al jaren over de manier waarop hij Janmaat vragen stelde
Ná het ongeluk belande de echtgenote in een rolstoel en later ging ze weer met haar man mee naar de tweede Kamer. Nooit heeft ze op haar zware ziekbed een bloempje of beterschapskaartje ontvangen terwijl haar man wel jaren lang heeft betaald voor de “pot”. Er werd niet eens de deur voor haar geopend als ze met rolstoel kwam en de deur niet zelf kon openen. Huilie…. huilie…wat een vernedering. Door de mensen in de Tweede kamer.
Haar man riep dingen die vergeleken met nu niet veel voorstellen. Zijn meningsuiting werd hem zeer kwalijk genomen. Er werd een aanslag gepleegd toen de partij vergaderde in een hotel. Zijn vrouw verloor een been door deze aanslag. Zij is nu weduwe , heeft het na de dood van haar man (van wie ze heel veel hield) heel zwaar gehad, de vernederingen tegen hen ….van al die jaren…. gingen opspelen, ze is er nu uit, heeft geen wrokgevoelens, ze zit wel in de schuldsanering en ze verzorgd zwakke of gehandicapte huisdieren of zwerfhondjes.
En de actievoerder? Jack van Lieshout had geen spijt van die aanslag zei hij. Snotter snotter.. snik snik…Zie het filmpje onderaan deze brief.
Na het zien van dat filmpje, het gesprek met de weduwe, en het interview met een van de actievoerders vraag ik me af voor wie we beschermd moesten worden. Voor Janmaat die bang was voor hoofddoeken en burka’s, of voor zo’n actievoerders die een aanslag plegen met bijna dodelijke afloop en dan jaren later zegt geen spijt te hebben. Ik moet een nieuw pakje papieren zakdoekjes openen.
Doei.
©missie M.