Lieve beste majesteit, oud-koningin Beatrix,
De buiten-thermometer gaf vanmorgen een paar graden onder nul aan, de tuin was wit gevroren. Het zonnetje scheen mooi. De lucht was helder. Achter in de tuin staat een grote struik met rode bessen. Zo’n mooi contrast met het wit gevroren gras.
Ik hoorde vreemd vogelgeluid in de lucht. Het was geen merel-geluid, ook niet het geluid van kraaien, duiven, koolmezen, roodborst, winterkoning, pimpelmees, ekster of specht. Met mijn hand als zonneklep boven mijn ogen keek ik naar de lucht en zei zacht “waar zijn die vogels?”. Maar als ik weer naar de struik kijk zie ik het waaien, de takjes gaan heen en weer en dan ineens zijn bijna alle bessen weg. Een plaatselijke storm. Het was een groep kramsvogels die vanuit de lucht de bessen hadden waargenomen, zonder tomtom of verrekijker, en op de struik afvlogen. Hoe is het mogelijk dat deze vogels, zonder reukorgaan, en niet echt bekend zijn in mijn tuin, toch weten waar lekkere bessen hangen. Majesteit, Wat is de natuur toch interessant en prachtig.
Ik heb mijn tanden gepoetst en mijn nachtpon aan, een flanellen, want het is nog steeds koud. Ik wens U een fijne nachtrust. Welterusten.
©missie M.