Lieve beste majesteit, oud-koningin Beatrix,
Vanmiddag was een ouder lied op de autoradio toen ik naar de groenteboer reed. De zanger was verdrietig en zong smekend of de moeder van Sylvia haar dochter aan de telefoon wou roepen, maar de moeder van Sylvia draaide er maar steeds omheen, Sylvia was druk bezig en had geen tijd om aan de telefoon te komen, Sylvias moeder vroeg of de zanger haar dochter met rust kon laten. De zanger smeekte please misses Avery ik moet even met haar praten. De zanger begon bijna te huilen, en de telefoniste kwam er steeds tussendoor om weer 40cent gesprekskosten te rekenen voor drie minuten. De zanger ging bijna nog harder emotioneel please roepen. Ik riep “alleeh misses Avery, roep Sylvia nou aan de telefoon, u hoort toch dat dit spoed is”. En toen plotsklaps zei misses Avery dat de zanger zijn paraplu moest pakken want het ging regenen en naar Sylvia moest komen. …of zoiets…en toen bedankte misses Avery de zanger dat hij had gebeld en vroeg ze of hij snel weer wou komen.
In de namiddag liep ik door de tuin en hoorde ik een prachtig geluid uit de boom komen. Het is vast een zanglijster dacht ik, maar het was een mooi klein roodborstje. Het fluitertje floot er flink op los. Ik zeg ‘ach klein roodborstje wat doe je dat mooi’. Ik liep naar de tuinbank en ging zitten. Het roodborstje kwam korter bij en ging op een kale tak zitten fluiten. Fluitertje, ik vind het lief dat je naar mij fluit. Zo mooi, zonder spoed, zonder verdriet.
Welterusten.
©missie M.