Lieve beste majesteit, prinses Beatrix,
Vandaag las ik dat België een ‘acuut’ tekort aan 1 en 2 eurocenten heeft terwijl er toch 1,6 miljard van zulke muntjes in omloop moeten zijn. Men denkt dat de Belgen die centjes in de spaarpot stoppen en en dat daarom de winkeliers een tekort hebben aan dat kleingeld. Nieuwe centen worden niet gemaakt, maar er komt waarschijnlijk een landelijke inzamelingsactie zodat de centen weer in omloop komen. Dat inzamelen vind ik beter én romantischer dan dat verplicht afronden.
Ik ga graag in België naar de winkel, maar nee ik heb geen spaarpot met Belgische 1 en 2 eurocenten verstopt. Alleen van elk land één 1 eurocent en één 2 eurocent. Ik heb bijvoorbeeld voor de 1 eurocent van Finland veeeeel meer betaald dan 1 cent, terwijl die cent toch maar de waarde van 1 cent heeft. ‘Er was moeilijk aan te komen’ zei de verkoper toen. Waarom men moeilijk aan Finse 1 en 2 centen kon komen is me niet vertelt. Ik vermoed dat in maart van dit jaar de Fin daarom op de eerste plaats stond als gelukkigste volk in de ranglijst van gelukkigste landen.
Niet alleen in België maar ook in Duitsland word nauwkeurig tot de laatste cent afgerekend in winkels en niet zoals bij ons afgerond. In Duitsland krijg ik gewoon nog één eurocent retour als ik 1,99 moet betalen en 2 euro geef. Dat is toch hartstikke lief en vooral hartstikke correct. ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert’.
Als ik in Nederland tien keren 2 euro betaal terwijl iets 1,99 kost dan heb ik 10 keren 1 cent teveel betaald en zit er 10 cent minder in mijn beurs. Als 17 miljoen mensen per persoon elke dag 1 cent meer betalen zijn dat 17 miljoen centen per dag extra.
Ik ga mijn nachtpon aantrekken en slapen. Welterusten.
©missie M.