Lieve beste majesteit, prinses Beatrix,
Ik heb de krant van enkele dagen geleden voor me liggen. Ik bekijk nogmaals de grote krantenfoto. Angela Groothuizen zit aan tafel, met tegen over Angela een mooi-gekleurde dame met de naam Terhas uit Eritrea. Op de achtergrond zag ik nog veel mensen zitten. Zaten ze in een soort gemeenschapshuis? Enfin waar het over ging: Angela nam voor één nacht een vluchtelinge in huis.
Op deze manier droeg Angela een steentje bij aan onze liefde voor slachtoffers. Angela zei dat het haar niet veel moeite kost om zich zelf als vluchteling te zien, in gedachte zag zij zich door Frankrijk wandelen om daar aan mensen te vragen haar op te willen vangen. Angela vond Nederland helemaal niet vol. Als zij door Nederland rijdt zag ze nog genoeg ruimte. In een noodsituatie was er nog ruimte bij haar thuis.
U begrijpt waarom het een paar dagen heeft geduurd eer ik hier over kon schrijven.
Er zijn veel vrijwilligers dag en nacht in de weer om mensen te helpen. Dan komt er één Angela Groothuizen, die één vrouwelijke vluchteling heeft uitgekozen om één nacht te komen logeren en te ontbijten, en zij haalt dan de krant voor haar grote “liefdadigheid”? Als U het mij vraagt zat Angela-zelf niet eens bij zich thuis.
En dan? Wat dan? De vluchteling heeft “gesnoven” aan het rijke-lui’s-leventje van Angela en kan dan weer afnokken? Wat heeft dit voor nut? Dat Angela beter in de schijnwerpers staat? Voor wat? Voor die geplastificeerde komkommer, dat broodje, twee soorten salade en knackebroôd, dat rood plastic bordje en rood plastic bestek op tafel?
Voor een goed gesprek? ” I’am Angela Groothuizen and I’am a famous singer” en nu mag je bij mij één nacht blijven logeren, dat mogen mijn grootste fans niet, ook niet de hulpbehoevenden die steeds vaker voor de gesloten deuren van het verzorgingstehuis aankloppen, maar jij wel omdat de krant dit publiceert”, maar vanaf morgen heb ik het weer te druk, dus doei.
Ik zag vanavond op tv3 een aflevering van PowNed. Ze hadden asielzoekers op de schaatsbaan geïnterviewd met de vraag hoe ze over homo’s dachten. Ze waren gevlucht voor oorlog, …dus fijn dat ze hier veilig kunnen verblijven…..maar homo’s waren voor hun geloof verboden. Op de reactie van de journalist “maar hier in Nederland hebben we respect voor iedereen, ook homo’s, en is het wel toegestaan” antwoordde de man “No Way”. De dames van het COA vonden het niet netjes dat de journalist de man vragen stelde terwijl hij probeerde te schaatsen. Dat gevraag vonden ze ongepast. Maar…is het niet veel ongepaster dat een hele grote groep mensen in ons vrije land behoorlijk worden gediscrimineerd door de nieuwe groep (die wel schaatsen leren maar niet onze normen en waarden leren respecteren) en dat die groep elke dag steeds groter word?
Welterusten.
©missie M.