Lieve beste majesteit, oud-koningin Beatrix,
Vandaag las ik dat een rijke miljardair….die zijn meestal rijk….toestemming heeft gekregen van Chili om ‘de grootste nog niet ontdekte schat’ op te graven. De Nederlandse Amerikaan Bernard Keiser is in Amsterdam geboren en emigreerde met zijn ouders naar de Verenigde Staten toen hij een tiener was. Hoe hij miljardair is geworden heb ik niet gelezen.
De schat zou volgens Bernard Keiser op het Robinson Crusoe-eiland begraven liggen. Hoeehooooe die naam alleen al klinkt romantisch en avontuurlijk. Het ligt ongeveer 700 meter ten Westen van het Zuid-Amerikaanse land. Bernard Keiser krijgt logistieke hulp van Chili en mag in september beginnen met opgraven van de schat die een waarde van tien miljard zou hebben.
Tot nu toe heeft Bernard Keiser zelf al enkele miljoenen dollars betaald voor onderzoek. De schat bevond zich aan boord van het Spaanse galjoen Nuestra Senora de Montecarmelo. Dat vervoerde in 1715 ongeveer 800 ton aan dubloenen (Spaanse munten) edelstenen, en sieraden van Spanje naar de Juan Fernandez archipel, waar het Robinson Crusoe-eiland deel van uitmaakt stond in de krant.
De legende zegt dat de Britse admiraal Lord Anson deze ‘Spaanse Zilvervloot’ ontdekt zou hebben en de lading liet begraven op het Robinson-Crusoe eiland. Hij ‘liet’ de schat begraven betekend dat anderen ook weten waar de schat ligt. Deze admiraal gaf in 1761 aan de Britse zeevaarder Cornelius Webb de opdracht om de lading om te halen. Toen Cornelius de schat had opgehaald en weer terug op zee was liep het schip averij op door een storm en moest hij noodgedwongen terug keren naar het eiland. Ook Cornelius ‘liet’ de schat overnieuw begraven. Cornelius stuurde naar de admiraal gecodeerde berichten met gegevens van die plek. Een bericht over een verstopte schat versturen…dat had ik nou nooit gedaan als ik Cornelius was geweest. Ik had ze dan op dezelfde plek terug begraven, ten eerste is daar de grond toch al lekker los gemuffelt, en ten tweede hoef je dan niet raar te doen met codes. De Britse admiraal weet heus nog wel waarhij de schat begraven had. Maar ik ben niet Cornelius. Cornelius verstuurde het bericht.
De admiraal zou die berichten nooit ontvangen hebben omdat hij in juni 1762 onverwachts overleed. Die berichten kwamen jaren later terecht bij een zakenman met de naam Luis Cousino. Waar waren in de tussentijd die berichten geweest? De nakomelingen van Luis Cousino gaven die berichten aan Bernard Keiser.
….
Gecodeerde berichten in de tijd dat er nog geen GPS bestond. En nog niemand gehoord had van GEO-cashen of panic-room met opdrachtjes in coordinaten. Hoe deden ze dat destijds? “Als de zon op het hoogste punt staat volg de schaduw van de palmboom en loop dan 5 meter naar links, geteld vanaf de grote blauwgrijze rots?” Zoiets? En niet onbelangrijk, hoe diep ligt de schat?
Heeft Cornelius alles begraven? Hoeveel bemanningsleden en nazaten wisten van de schat? Ik bedoel als je ooit voor je baas een schat begraven hebt ga je daar vast over opscheppen als je gezellig met je kinderen aan tafel zit tijdens koude wintermaanden of met kerstmis. Of als je droomt van een stukje bief en alleen een kippeneitje hebt.
Het komt er op neer dat zoveel jaren later een rijke miljardair al enkele miljoenen dollars heeft betaald om onderzoek naar de schat te doen. Enkele miljoenen dollars is toch ook al een schat. Ik las dat als Bernard Keiser de schat vind dan heeft hij volgens de wet recht op 25% De rest is voor de Staat Chili. Dat is wel veel wat Chili krijgt, en weinig wat Bernard krijgt, terwijl hij al zoveel aan onderzoek heeft betaald.
Een miljardair die op een eiland gaat graven naar een schat doet dat volgens mij niet echt om het geld maar eerder voor de spanning en nieuwsgierigheid naar de glimmende gouden munten en edelstenen. Hoe ziet zo’n parelketting of armband uit die tijd eruit? Of hij doet dat om zijn kinderen en kleinkinderen er over te vertellen als ze gezellig op visite zijn en vragen “opa, vertel nog eens over die mooie glimmende groene steen onder die glazen stolp”
Majesteit, De helft van dat geld dat betaald is voor onderzoek…..of een kwart van dat geld….vind ik al een grote schat. Als die schat op het eiland maar niet al heeeeel lang geleden is leeggehaald. Ik ben wel benieuwd.
Wat te doen met een miljoen? U bent dat wel gewend maar ik zou toch goed moeten nadenken. Want uitgeven doe je maar een keer. Ik hoef geen gouden koets, geen paleis of Groene Draeck. Ik heb een andere levensstijl dan een prinses of gepensioeneerde koningin. Ik zou niet meer zelf mijn bloementuintje hoeven te schoffelen maar een tuinman dit laten doen. Ik zou een schilder mijn ramen en kozijnen laten schilderen. Nieuwe gordijnen. Een nieuwe electrische fiets of autootje zou ik wel willen. Maar nu ga ik lekker dromen.
Ik wens U een fijne nachtrust. Welterusten.
©missie M.
